Şeker Bayramı

 Şeker bayramı denilince akla tıka basa o leziz şekerlemeleri mideye indirmek gelirdi ilk aklımıza gelen. Mahalledeki arkadaşlarla yarış yapardık kim daha çok şeker toplayacak diye.. Bir poşet, yetmedi iki poşet, artık bir seneye yetecek kadar şekerlememiz vardı..Ama biz onları nedense üç günde bitirirdik:) Tabii karın ağrsı da cabası.. Artık şeker toplamaya kimse gelmiyor. Gelen çocuklarda şekerlemeleri beğenmeyip bir iki ısırık aldıkları şekerleri merdiven aralıklarına bırakıveriyorlar. Bekledikleri ya da istedikleri şeyler sanırım artık şekerleme değil.. Ne yazık.. Zamane çağı dedikleri bu sanırım, ya da biz böyle yetiştiriyoruz çocukları. Kim bilir..

Bugün eşimle birlikte bütün tanıdıklarımızın bayramını kutlamaya gittik. Ne yazıkki kendimi biraz öksüz gibi hissettim ki kendi ailemden herkes bayram tatili için bir yerlere gitmişlerdi.. Aslında mutlu olmam gerekir onlar adına ama işte insan bazen kalbine söz geçiremiyor:) Annem babam, babaannem,anneannem kimse mi kalmaz ya.. Neyse ki teyzem burdaydı anne yarısı derler ya:) Kendi çocukları da burda olmayınca daha bir sevindi kadıncağız bizi görünce..

Neyse efendim bu bayram benim için biraz buruk da olsa hepinize bu resimdeki gibi mutluluk dilerim..

NİCE MUTLU BAYRAMLARA..