Ben sanirim basladigi seyi devam ettiremeyenlerdenim... Ne cok istedim yazmayi, paylasmayi ama bir turlu elim varmadi. Ya da kolayima geldi nasilsa bazi arkadaslarla instagramda paylasmaya devam ediyoruz diye... Simdi nedense ic sesim gece gece buralara itti beni, sanirim yazmayi okumayi yeniden ozledim. Itiraf edeyim bloggera girmeyi bile unutmusum! Usunca bir hamileBebegim dort ay on iki gunluk oldu ve bu gunlere gelene kadar cok zordu. Bana deseydiler bu kiz bir gun anne olacak hayatta inanmazdim. Ben ki cocuk istemeyen taraftim ama gel gor ki su an bir atmaca misali yavrumun ustune titriyorum. Zaten duygusal olan ben annelik vasifimla daha da guclendi. Nitekim annelik cok ama guzel bir duyguymus. Gulun dikeni gibi hem dikenli hem cok goz alici... Yeniden yazmak istiyorum elim el verdigince nasilsa benim dunyam degil mi hep kitap olmak zorunda degil; biraz da sadece icimden geldigi gibi paylasimlarda bulunmak istiyorum belki sadece kizima yazarim belki de hayat akip giderken icimden sustuklarimi yazarim. Kim bilir, belki de yeniden uzunca bir sure ugramam buralara:((
