Ve daha ilk sayfalarda diyor ki:
Bazen çok erken gelirim. Acele ederim, ve insanlar hayata beklediğimden daha uzun süre tutunur...
Ama zamanın bir yerinde olabildiğince yanınızda duracağımı söylemem yeterli.
Ruhunuz kollarımda olacak. Omzuma bir renk konacak. Sizi nazikçe uzaklara götüreceğim.
Ne kadar küstahça değil mi? İG takipçilerim bilir bu cümle bana o kadar dokunmuştu ki sormadan edemedim, acaba hep nazikçe mi gideriz diye? Geçmedi birkaç gün ölüm dedemi aldı uzaklara götürdü. Umuyorum ki gidişi nazikçe olmuştur ve bizlerin bilmediği; gittiği o yerde burada olduğundan daha mutludur...
Ölüm hiç susmuyor anlatıyor da anlatıyor ve yine diyor ki:
"Bir insan benimki gibi bir kalbe sahip değildir. İnsan kalbi bir çizgiyken benimki daire biçimindedir ve doğru zamanda doğru yerde olmak konusunda kusursuz bir yeteneğim vardır. Bunun sonucu olarak, insanları hep iyi ve kötü durumlarda bulurum. Hem güzelliklerini hem çirkinliklerini görürüm ve ikisinin nasıl aynı yaratıkta olabildiğini merak ederim. Ancak onlarda benim kıskandığım bir şey var. İnsanlar ölecek kadar akıllılar..."
"O bir kızdı.
Nazi Almanya'sında.Kelimelerin gücünü keşfetmesi ne kadar da uygundu."