Kapak Kızı/ Ayfer TUNÇ

Evet nihayet kargom geldi ve kitaplardan birini eksilttim bile... Kapak Kızı yazarının okuduğum ilk kitabı oldu benim için. Ne kadar geç kalmışım Ayfer Tunç ile tanışmak için. Okurken ne kadar hayıflandım bilemezsiniz. Neyse geç olsun güç olmasın değil mi:) Kitabın akıcılığına, uslubuna diyecek sözüm yok, hele ki son zamanlarda okuduğum iç bunaltıcı, sıkıcı kitaplardan sonra ruhuma ilaç gibi geldi diyebilirim. Karakterler ise hergün karşılaştığımız belki de tanıdığımız tipler ama yazar okuyucuya farklı bakış açısıyla, farklı bir gözle baktırmayı amaçlamış. Kısaca romanın konusuna gelecek olursak üç farklı karakterin geçmişe dönmeleri, kendi iç hesaplaşmaları ve en sonunda yollarının birbirleri ile kesişmeleri diyebilirim. Kitabın sonu biraz beni hayal kırıklığına uğratsa da bir solukta okunacak nadir kitaplardan oldu Kapak Kızı.

En baştaki heyecanı sonunda da bulabilseydim çok daha muhteşem olabilirdi...

Altı çizili cümleler;

Hiçbir şey saf haliyle, rafine haliyle kalmıyordu. Berrak sulara mürekkep damlar gibi bulanıyor, dumanlanıyordu. Syf/ 40

Hayat insanı değiştiriyordu, kimse olduğu gibi kalmıyor, değişiyor, eski arkadaş yeni yola uymuyordu. Syf/ 50

Bu hayatı sürdüremeyecek kadar farklı, hayatını yeni baştan kuramayacak kadar zayıf olduğunu anladığından beri mutsuzdu. Syf/ 136

Gün geliyor, insan yaşamak oyununun hiç de kolay olmadığını anlıyor, bir zamanlar mükemmel sandığı işleyişte inanılmaz yanlışlar buluyordu. Syf/ 174

Hayatını değiştirmeyi düşünmeyen, giderek daha az şeye razı olan, hiçbir şeye itiraz etmeyen biri... İşten eve, evden işe yani. Bir gün  kendime niye yaşadım ki bunca yılı diye sormaktan korkuyorum. Syf/ 196

Bu soruyu kendime sormaktan sanırım bende korkuyorum:(